Życiorys
     Jan Twardowski urodził się 1 czerwca 1915 roku w Warszawie w rodzinie Jana Twardowskiego - rachmistrza i mechanika na kolei, potem zawiadowcy warsztatów parowozowych Warszawa Główna,  w końcu radcy w Ministerstwie Komunikacji oraz Anieli z Komderskich, która poświęciła się prowadzeniu domu i wychowywaniu czwórki dzieci, gdyż  oprócz Jana, miała ona jeszcze trzy córki: Marię, Halinę oraz Lucynę. Przyszły poeta mieszkał w Warszawie, ale wiele czasu spędzał również w majątku wuja - Wacława Komderskiego - w Druchowie k. Płocka. Być może właśnie tam narodziły się i ukształtowały zainteresowania przyrodą oraz wrażliwość na jej piękno i różnorodność. W 1922 roku mały Jan rozpoczął naukę w szkole podstawowej, a od 1927 uczęszczał do Gimnazjum im. Tadeusza Czackiego w Warszawie do klasy matematyczno-przyrodniczej. W tym czasie współredagował międzyszkolne pismo młodzieży gimnazjalnej Kuźnia Młodych, gdzie piastował funkcję redaktora działu literackiego. Na łamach tej gazetki miał miejsce jego debiut poetycki i prozatorski. Tu też, dzięki staraniom profesorów: Stanisława Pawłowskiego, Władysława Kociejowskiego, Gustawa Wuttke i Sergiusza Riabinina, pogłębiły się zainteresowania przyrodnicze poety. Maturę Twardowski zdał w 1935 roku. 1937 roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończył dopiero po wojnie - w 1947 pracą magisterską Godzina myśli Juliusza Słowackiego, napisaną pod opieką prof. Wacława Borowego. W 1944 roku brał udział w powstaniu warszawskim - uczestniczył w walkach na Woli, w wyniku których został ranny, tułał się po szpitalach, następnie przedostał się w okolice Kielc. W wyniku dramatycznych przeżyć wojennych, w tym zniszczenia jego domu rodzinnego, w 1943 postanowił zostać księdzem, dlatego też w marcu 1945 roku rozpoczął naukę w tajnym Seminarium Duchownym w Warszawie, którą kontynuował z przerwami do 1948, kiedy to 4 lipca przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa Wacława Majewskiego. Zaraz po tym wydarzeniu przybył do parafii w Żbikowie k. Pruszkowa, gdzie przez trzy lata pełnił funkcję wikarego. W tym czasie księża nękani byli przez Urząd Bezpieczeństwa, bezpodstawnie przesłuchiwani, a na plebanii  przeprowadzano rewizje. Tutaj też przybywał z wizytacją nowo wybrany prymas Polski - ks. Stefan Wyszyński. Twardowski rozpoczął pracę jako katecheta w Państwowej Szkole Specjalnej dla dzieci upośledzonych oraz w szkole wiejskiej w Koszajcu. W 1952 roku przeprowadził się do Warszawy i objął katechezą Gimnazjum im. A. Sowiriskiego na Woli, co trwało do 1956 roku. W tym czasie był też wikarym w kościołach: Świętego Stanisława Kostki na Żoliborzu, Matki Boskiej Nieustającej Pomocy na Saskiej Kąpie, Wszystkich Świętych przy pl. Grzybowskim.

     Od 1956  ponownie pracował w szkole dla dzieci upośledzonych w Żbikowie. Od 1959 aż do emerytury był rektorem kościoła sióstr Wizytek w Warszawie, w którym głosił kazania dla dzieci.   1960 roku zamieszkał na Żoliborzu, przy koście św. Stanisława Kostki, gdzie odwiedzany był przez wielu piszących, m. in. przez Jerzego Zawieyskiego, któremu czytał szereg swych wierszy. To właśnie Zawieyski zorganizował w Laskach k. Warszawy pierwszy wieczór poetycki Twardowskiego. 7 lipca 1971 roku poeta przeżył śmierć matki - Anieli z Komderskich Twardowskiej, w 1983 zaś wyjechał do Paryża, by głosić tam rekolekcje dla emigracji. 4 listopada 1993 roku Twardowski przeszedł zawał serca i przebywał w szpitalu, następnie, od grudnia do końca stycznia roku następnego, w ośrodku rehabilitacyjnym w Konstancinie, gdzie był całkowicie wyłączony z życia publicznego. 1994 powrócił do domu przy klasztorze SS. Wizytek.

     Ksiądz Twardowski zmarł 18 stycznia 2006 roku po godz. 19 w warszawskim szpitalu przy ul. Banacha. Miał wówczas 90 lat. Pochowany został w krypcie dla zasłużonych w Świątyni Opatrzności Bożej, zgodnie z życzeniem prymasa Polski kardynała Józefa Glempa, mimo iż wolą księdza Twardowskiego było, aby pochować go na Powązkach.

Kalendarium twórczości

1933 - debiut na łamach międzyszkolnego pisma uczniowskiego Kuźnia Młodych, drukowanie utworów w Antenie, Locie.
1936 –ukazanie się książkowego debiutu poetyckiego Powrót Andersena.
1945 – rozpoczęcie trwającej przez 50 lat współpracy z krakowskim Tygodnikiem Powszechnym.
1946 - ogłoszenie siedmiu wierszy pod pseudonimem Antoni Derkacz na łamach Odry.
1959 – wydanie tomiku wierszy, pod wspólną okładką z tomikiem ks. Pawła Heintscha, Niepowrotne godziny.
1970 - ukazanie się tomu poetyckiego Znaki ufności.
1973 - ukazanie się prozatorskiego utworu Zeszyty w kratkę. Rozmowy z dziećmi i nie tylko z dziećmi.
1975 - pojawienie się w Warszawie maszynopiśmiennej edycji wierszy wybranych pt. W ludzkich okularach.
1979 - wydanie przez Ludową Spółdzielnię Wydawniczą Poezji wybranych.
1980 - ukazanie się: w Krakowie tomu poetyckiego Niebieskie okulary, w Warszawie, poza zasięgiem cenzury – jako powielanego maszynopisu, obszernego wyboru poezji W kolejce do nieba, w Lipsku -przekładu na niemiecki Zeszytu w kratkę.
1982 - ukazanie się Rachunku dla dorosłego.
1983 – wydanie w Krakowie tomu poetyckiego Który stwarzasz jagody.
1985 – pojawienie się, poza zasięgiem cenzury – jako maszynopisu powielanego, tomu poetyckiego Rwane prosto z krzaka.
1986 – wydanie drukiem: najobszerniejszego dotąd wyboru wierszy Nie przyszedłem pana nawracać, tomu poetyckiego Na osiołku, Nowego zeszytu w kratkę, homilii roku liturgicznego pt. Zapisane w brulionie.
1987 - ukazanie się tomu poetyckiego Patyki i patyczki, zawierającego dotychczas publikowane teksty, a więc Zeszyt w kratkę, Nowy zeszyt w kratkę oraz rzeczy nowe.
1988 – wydanie rozważań Droga Krzyżowa. Czternaście przystanków smutnych przed jednym wesołym, przeznaczonych dla dzieci.
1989 – pojawienie się tomu poetyckiego Sumienie ruszyło.
1991 – ukazanie się: wyboru wierszy Nie bój się kochać, wyboru poezji Uśmiech Pana Boga, Niecodziennika.
1992 – wydanie tomu poetyckiego Nie martw się.
1993 - ukazanie się wyboru poezji o ptakach Słowik skowronek. Miniantologia ornitologiczna. Pojawienie się przekładów wierszy na język niderlandzki, słowacki, włoski.
1994 – wydanie tomu Trzeba iść da lej czyli spacer biedronki. Wiersze wszystkie 1981-1993.
2000 – wydanie Elementarza księdza Twardowskiego dla najmłodszego, średniaka i starszego.
2003 - ukazanie się Pogodnego spojrzenia i Mimo Wszystko.

Nagrody

1978 - Nagroda im. Brata Alberta za wybitne osiągnięcia w dziedzinie sztuki sakralnej.
1980 - Nagroda PEN-Clubu im. Roberta Gravesa za całokształt twórczości.
1983 - Nagroda poetycka im. M. Sępa Szarzyńskiego, przede wszystkim za Rachunek dla dorosłego.
1988 - Nagroda prywatna im. A. Świrszczyńskiej za tom poetycki Który stwarzasz jagody.
1994 - Nagroda literacka im. Włodzimierza Pietrzaka przyznawana przez Stowarzyszenie Civitas Christiana (dawne Stowarzyszenie PAX).
1996 - Order Uśmiechu przyznany przez dzieci; Nagroda im. Janusza Pasierba przyznana przez grudziądzki Klub Inteligencji Katolickiej.
1997 - Nagroda Ministra Kultury i Sztuki za twórczość literacką.
1999 - tytuł "Poety naszych czasów" przyznany po raz pierwszy przez czytelników miesięcznika Poezja dzisiaj; doktorat honoris causa przyznany przez Katolicki Uniwersytet Lubelski; Feniks – nagroda przyznana przez Stowarzyszenie Wydawców Katolickich
2000 - Nagroda Sezonu Wydawniczo-Księgarskiego "Ikar 2000", która przyznawana jest za szczególne osiągnięcia w roku kalendarzowym oraz za wybitną dotychczasową działalność.
2001 - Nagroda TOTUS, nazywana „katolickim Noblem"; Nagroda Wielkiej Fundacji Kultury.